Na początek przyda się krótkie wyjaśnienie. W Polsce wymiennie używa się terminów „muzyka poważna” oraz „muzyka klasyczna”, co niestety jest błędne. M

Na początek przyda się krótkie wyjaśnienie. W Polsce wymiennie używa się terminów „muzyka poważna” oraz „muzyka klasyczna”, co niestety jest błędne. Muzyka klasyczna (klasycystyczna) bowiem, to kompozycje, które powstały w okresie klasycznym czyli w Klasycyzmie. Dlatego właśnie muzyka renesansowa, barokowa czy romantyczna nie powinna być nazywana muzyką klasyczną. Tymczasem określenie muzyka poważna również nie do końca oddaje charakterystykę tego gatunku, bowiem operowe, operetkowe oraz orkiestrowe utwory o humorystycznym zabarwieniu trudno nazwać poważnymi.

Muzyka renesansowa

Mowa o muzyce europejskiej z XV i XVI wieku. Na początku wyrażano chęć tworzenia płynnych i delikatnych melodii – innych niż w Średniowieczu – jednak z czasem muzyka ta stawała się coraz bardziej złożona i skomplikowana. W tym okresie kwitnie muzyka chóralna i sakralna. Renesansowi twórcy przygotowali żyzny grunt dla następnych pokoleń muzyków. Najwybitniejsi kompozytorzy tej epoki to William Byrd, Thomas Tallis, Claudio Monteverdi, Orlando de Lassus.

Muzyka barokowa

Okres od XVII do połowy XVIII wieku. Coraz bardziej popularna staje się muzyka świecka. Rodzi się idea współczesnej orkiestry. Barok to bogactwo technik, elementów i instrumentów. Kompozytorzy pozwalają sobie na improwizacje i wszelkiego rodzaju ozdobniki. Najwybitniejsi kompozytorzy tej epoki to Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, Johann Pachelbel, Georg Friedrich Händel.

Muzyka klasycystyczna

Epoka trwająca od lat 20-tych XVIII wieku do około lat 20-tych XIX wieku. Wtedy właśnie nastąpił ogromny wzrost zainteresowania muzyką. Ludzie zaczęli uczęszczać na koncerty i występy muzyków. Kompozytorzy wciąż się rozwijają, mogą tworzyć swobodniej i częściej komponują zgodnie z własnym sumieniem i inwencją. Bogactwo muzyki barokowej zostaje odsunięte na bok. Przychodzi czas uspokojenia, wyciszenia, harmonii. Najwybitniejsi kompozytorzy tej epoki to Luwig van Beethoven, Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart, Niccolò Paganini, Franz Schubert.

Muzyka romantyczna

Okres od końca XVIII wieku do początku XX wieku. Ta epoka przyniosła niebywały wzrost emocji i form wyrazu w kompozycjach. Muzyka staje się coraz bardziej złożona, dramatyczna i ekspresyjna. Tutaj treść przeważa nad formą. Ważne są aspekty eksperymentalne. Kompozytorzy tworzą „sztukę dla sztuki”, co oznacza, że melodie nie są dłużej komponowane na życzenie, ale wtedy kiedy artysta ma natchnienie. Najwybitniejsi kompozytorzy tej epoki to Ludwig van Beethoven, Edward Grieg, Hector Berlioz, Franz Liszt, Richard Wagner, Fryderyk Chopin, Stanisław Moniuszko, Piotr Czajkowski.

Kompozycje muzyki poważnej są przyjemne w odbiorze, odpowiednie do relaksu, poprawiają koncentrację podczas nauki. W tym gatunku możemy odnaleźć melodie na każdy nastrój. Możemy się uspokoić lub pobudzić, w zależności od tego, czego potrzebujemy.