C-pop
Chiny są bardzo konserwatywne w kwestii muzyki, co związane jest z silnym przywiązaniem do tradycyjnej chińskiej muzyki. Od lat 80-tych Państwo Środka jest w trakcie wolnej aczkolwiek systematycznej rewolucji muzycznej. Chińczycy otworzyli się na świat i powstał C-pop, czyli chiński pop. Jednakże nie jest to nurt ściśle chiński, ponieważ wielu artystów pochodzi także z Tajwanu, Hongkongu, Singapuru i Malezji.
C-pop – warto zapoznać się z twórczością
Wong Ka Kui, Andy Lau, Teresa Teng, Zhang Li-Yin, The Flowers, Cherry Boom, Vic Chou.
J-pop
W Japonii obserwuje się znaczące zainteresowanie „technologicznymi” gatunkami muzycznymi, co oczywiście ma związek z szybk
im rozwojem tego kraju w kwestiach związanych z nowymi technologiami, cyfryzacją i robotyką. Kluczowe gatunki J-popu to Shibuya-Kei, Visual Kai oraz Technopop. Niezwykle popularne są także grupy składające się z kilku dziewcząt – girlsbandy. J-pop jest obecny wszędzie: w grach komputerowych, w anime, w sklepach, reklamach, radiu itp.
J-pop – warto zapoznać się z twórczością
Perfume, Babymetal, Scandal, Sakura Gakuin, E-Girls, One OK Rock, Morning Musume.
K-pop
Scena muzyczna, i nie tylko muzyczna, Korei Południowej została całkowicie odmieniona, kiedy zaczęła się koreańska fala, czyli globalny wzrost popularności kultury Korei poprzez rozprzestrzenienie się seriali koreańskich,
tak zwanych dram, a także K-popu. Na początku fala objęła Azję a potem rozeszła się na cały świat. Ogromne znaczenie dla tej ekspansji miał Internet, media społecznościowe i znany serwis muzyczny, które ułatwiły zdobycie zagranicznych rynków i serc publiczności. Koreańskie teledyski są niezwykle barwne, wręcz przerysowane, uroczo świeże i bardzo chwytliwe. Bardzo często są to zespoły złożone z dziewcząt (girlsbandy) lub z chłopaków (boysbandy). Popularne grupy muzyczne tworzą muzykę do dram i wzajemnie napędzają rynek.
K-pop – warto zapoznać się z twórczością
Bangtan Boys (BTS), Big Bang, SHINee, Girls’ Generation, 2NE1, Block B, MBLAQ.